Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Branicach

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Branicy to rzymskokatolicka świątynia parafialna, która w 1792 roku powstała na miejscu wcześniejszego budynku. Pożary wielokrotnie niszczyły dach i wieżę kościoła, co pociągnęło za sobą ich odbudowę. W 1888 roku, z powodu rosnącej liczby wiernych, rozpoczęto rozbudowę, która obejmowała przedłużenie prezbiterium oraz dobudowę transeptu, a zakończona została poświęceniem świątyni w 1889 roku. Na początku XX wieku, dzięki inicjatywie proboszcza Joséfa Martina Nathana, kościół przeszedł kolejną modernizację, w tym dobudowę naw bocznych według projektu wrocławskiego architekta Hansa Schlichta. Prace zakończono w 1915 roku, a rok później kościół został konsekrowany po zamontowaniu krzyża na wieży i zawieszeniu dzwonów. Architektonicznie kościół jest orientowaną, trzynawową budowlą murowaną, wzniesioną z kamienia i cegły w stylu neogotyckim. Posiada trójbocznie zamknięte prezbiterium, prostokątną wieżę, dwie bokowe dobudówki pełniące funkcje zakrystii oraz groty lurdzkiej. Dach kościoła jest zróżnicowany, z dwuspadowymi nachyleniami na głównej nawie i transepcie oraz trójpołaciowym na prezbiterium. Ciekawe jest, że w okresie swojej historii kościół nie tylko spełniał funkcje liturgiczne, ale stanowił także centrum życia społecznego i kulturowego w regionie, integrując lokalną społeczność w trudnych czasach.