Piękna Studnia w Nysie

Piękna Studnia w Nysie to jedno z najstarszych i najcenniejszych zabytków tego miasta, uznawane za arcydzieło barokowej sztuki kowalskiej. Znajduje się blisko rynku, na początku ulicy Wrocławskiej. Jej głębokość wynosi 7 metrów, a zbudowana jest z marmuru sławniowickiego, ozdobiona misterną żelazną kratą z bogactwem motywów roślinnych i zwierzęcych, w tym wizerunkami morskich stworzeń. Na szczycie studni umieszczono złoconego dwugłowego orła Habsburgów. Konstrukcja łączy różne style, od baroku i renesansu po gotyk, co czyni ją obiektem o unikalnej wartości artystycznej. Historycznie, Piękna Studnia była kluczowym źródłem wody pitnej dla mieszkańców Nysy, szczególnie w czasie wojny trzydziestoletniej, kiedy Szwedzi usiłowali zatruć studnie w mieście. Dzięki mieszkańcom, którzy odkryli podziemną żyłę wodną, studnia pozostała niezatrucona i była chroniona przez żołnierzy. Po wojnie podjęto działania mające na celu poprawę bezpieczeństwa studni, co doprowadziło do jej przebudowy pod przewodnictwem burmistrza Caspara Naasa oraz rzemieślnika Wilhelma Helleweg. Odsłonięcie nowej studni miało miejsce w 1686 roku. Przez kolejnych dwieście lat brakowało informacji na temat jej stanu, aż do XIX wieku, kiedy zaczęto o niej wspominać w literaturze naukowej. Użytkowanie studni jako źródła wody pitnej zakończyło się w 1880 roku, gdy w mieście uruchomiono wodociągi, ale pozostaje ona piękną ozdobą Nysy. Mimo licznych katastrof i wojen, studnia przetrwała w dobrą kondycji, przeszła kilka renowacji, w tym najnowszą w 2000 roku, kiedy to przywrócono złotego orła na jej szczycie. Dziś nie pełni funkcji użytkowej, lecz przyciąga turystów, którzy często wrzucają grosik do jej wnętrza z obietnicą powrotu, a także jest nocą podświetlana, co uwydatnia jej bogaty ornament. Piękna Studnia, będąca znakiem Nysy, wciąż kontrastuje z otaczającą ją architekturą z lat 60. XX wieku, zachowując swoje artystyczne i historyczne znaczenie.