Synagoga im. Małżonków Nożyków w Warszawie

Synagoga im. Zalmana i Rywki Małżonków Nożyków, znajdująca się przy ul. Twardej 6 w Warszawie, jest jedyną czynna przedwojenną synagogą w mieście, która przetrwała II wojnę światową. Została otwarta 12 maja 1902 roku i zaprojektowana w stylu neoromańskim z elementami bizantyjskimi i mauretańskimi. Budynek murowany, oparty na prostokątnej sylwetce, pomieścił 600 osób, z oddzielnymi galeriami dla kobiet. Wnętrze synagogi słynie z bogatej ornamentyki, w tym pulpitów i Aron ha-kodesz, a także z historycznych tablic pamiątkowych. W czasie II wojny światowej synagoga została zamknięta, zdewastowana i używana jako stajnia, jednak po wojnie przetrwała oraz wróciła do użytku religijnego, stając się ośrodkiem życia żydowskiego w stolicy. Po wojnie miała miejsce szereg remontów, a w latach 1977–1983 przywrócono jej wygląd z początku XX wieku. Synagoga aktywnie działa jako centrum kultury żydowskiej, organizując wystawy i koncerty, w tym Festiwal Kultury Żydowskiej Warszawa Singera. W 2001 roku odzyskano wiele judaików, które zostały skradzione podczas wojny. W odniesieniu do jej znaczenia, synagoga Nożyków mimo trudnej historii stała się symbolem żydowskiej wspólnoty w Polsce, a także miejscem spotkań międzywyznaniowych i ekumenicznych, podkreślając współpracę między różnymi religiami. W synagodze prowadzi modlitwy rabin Michael Schudrich, co wzmacnia jej rolę jako duchowego centrum gminy żydowskiej w Warszawie. Ciekawe jest również, że synagoga przeszła przez wiele prób podpaleniowych, ale dzięki szybkiej reakcji lokalnych mieszkańców udało się je powstrzymać.