Kościół św. Jana Chrzciciela w Warszawicach

Kościół św. Jana Chrzciciela w Warszawicach to drewniany, orientowany obiekt sakralny, wzniesiony na ceglanej podmurówce, który stanowi istotny element dziedzictwa kulturowego gminy Sobienie-Jeziory w powiecie otwockim, województwie mazowieckim. Fundację świątyni w 1736 roku złożyli Dorota z Przebendowskich i jej mąż Franciszek II Bieliński, marszałek wielki koronny oraz wojewoda chełmiński. Choć początkowo planowano budowę kościoła w Radwankowie, ostatecznie zdecydowano się na lokalizację w Warszawicach. Ważnym wydarzeniem w historii kościoła było przeniesienie siedziby parafii do Warszawic 1 października tego samego roku. Kościół został zbudowany w krótkim czasie, wykorzystując materiały z wcześniejszej, zniszczonej świątyni. Poświęcenie kościoła miało miejsce 30 września 1855 roku. Kościół został wpisany do rejestru zabytków w 1962 roku, co podkreśla jego znaczenie kulturowe i historyczne. W 2013 roku przeprowadzono remont elewacji, co przyczyniło się do utrzymania obiektu w dobrym stanie. W jego wnętrzu umieszczona jest tablica erekcyjna, która została wpisana na listę zabytków ruchomych powiatu otwockiego, co dodatkowo wzbogaca historię tego miejsca. Świątynia jest przykładem lokalnej architektury drewnianej, często spotykanej w Polsce, i stanowi cenny dowód na tradycje budowlane regionu. Z perspektywy kulturalnej kościół w Warszawicach jest miejscem ważnych wydarzeń religijnych i spotkań społecznych, które przyczyniają się do umacniania lokalnych tradycji oraz więzi wspólnotowych. Ciekawostką jest, że sam proces budowy kościoła, zakończony w jeden dzień, podkreśla determinację fundatorów oraz znaczenie lokalnych społeczności dla kształtowania krajobrazu religijnego w Mazowszu.