Pałac w Otwocku Wielkim

Pałac w Otwocku Wielkim, położony w gminie Karczew w powiecie otwockim, to zabytkowa rezydencja, która niegdyś była siedzibą rodu Bielińskich. Został wzniesiony na przełomie XVII i XVIII wieku, a jego architektura, przypisywana Tylmanowi z Gameren, zawiera elementy barokowe. Pałac ma kształt prostokąta z centralnym ryzalitem, składa się z dwóch bocznych skrzydeł oraz dwóch owalnych wież. Frontowa elewacja jest bogato zdobiona, a na trójkątnym tympanonie zdobi ją scena bachanaliów. W XVIII wieku pałac został rozbudowany przez Jakuba Fontanę, który dodał nowe elementy. Wnętrza, pierwotnie dekorowane z wielką starannością, charakteryzowały się symetrycznym układem i zróżnicowanymi salami, z których największą atrakcją była sala wschodnia, znana jako sala Horacego, z malowidłami ilustrującymi jego cytaty. Pałac przeszedł przez różne losy, będąc miejscem spotkań królów oraz świadkiem ważnych wydarzeń historycznych, takich jak rozmowy między Augustem II a Piotrem I w 1705 roku, gdzie pojawił się pomysł rozbioru Rzeczypospolitej. W końcu XVIII wieku pałac stracił na znaczeniu, a jego stan uległ pogorszeniu, co doprowadziło do seria zmian właścicieli. W XX wieku przeszedł renowację i zyskał nowe przeznaczenie jako dom poprawczy, a później obiekt rządowy. W 2004 roku otwarto w nim Muzeum Wnętrz, które prezentuje odzyskane elementy dekoracji oraz historię pałacu. Mimo licznych starań, pałac nadal pozostaje w rękach Skarbu Państwa, a jego zwrot spadkobiercom rodziny Jezierskich pozostaje nierozstrzygnięty. Pałac w Otwocku Wielkim to nie tylko ważny obiekt architektoniczny, ale także istotny element polskiej historii i kultury.