Pałac w Żelechowie

Pałac w Żelechowie to klasycystyczny budynek z końca XVIII wieku, zbudowany z funduszy Jerzego Lubomirskiego. Jego architektura charakteryzuje się wysokim wnętrzem, które łączy przedsionek, klatkę schodową oraz przestronny salon i salę balową. Na piętrze znajdują się kolejne pomieszczenia, a w prawym skrzydle ulokowane są pokoje dla służby oraz kuchnia. W okresie II wojny światowej pałac uległ znacznemu zniszczeniu; jedynie niektóre pieców kaflowe i ornamenty przetrwały do dziś. Budynek jest otoczony parkiem o powierzchni 7,8 ha, w którym znajdują się stawy oraz pomniki przyrody, a także zniszczona aleja obsadzona grabami. Historia pałacu jest bogata i pełna zmian właścicielskich. Po Ludwiku Lubomirskim, majątek przeszedł w ręce Fabiana Sebastiana Romana, który nie zakończył budowy, a dopiero Ignacy Wyssogota Zakrzewski dokończył projekt w 1794 roku. Pałac był w rękach rodziny Danglów, a następnie Jana Ordęgi, który w 1838 roku przebudował go i urządził park w stylu angielskim. Ciekawostką jest, że w pałacu odbyło się wesele Romualda Traugutta. Po II wojnie światowej pałac został zniszczony przez wojska radzieckie, a następnie znacjonalizowany. W okresie PRL pełnił funkcję szkoły i internatu, aż do 2006 roku, gdy został wyremontowany i otwarty jako hotel oraz centrum konferencyjno-wypoczynkowe. W 1960 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków, co podkreśla jego kulturalne i historyczne znaczenie.