Parafia rzymskokatolicka Świętego Jana Chrzciciela w Stromcu, znajdująca się w dekanacie jedlińskim diecezji radomskiej, ma bogatą historię, sięgającą czasów średniowiecza. Stromiec, jako starożytna osada leśna i stolica puszczy stromieckiej, był własnością królewską do 1359 roku, kiedy to Kazimierz Wielki oddał go księciu Ziemowitowi III. W 1381 roku przeszedł we władanie księcia Janusza I Starszego. Pierwszy drewniany kościół w Stromcu powstał w 1242 roku, co sugeruje, że parafia mogła być erygowana w tym czasie. Kolejny drewniany kościół zbudowany przez Janusza I istniał do 1656 roku, kiedy to został zniszczony. Trzeci kościół, z sosnowego drewna, zbudowany został w około 1690 roku dzięki inicjatywie księdza Andrzeja Babeckiego oraz wsparciu ze strony szlachty i żołnierzy. Obecny kościół, zaprojektowany przez architekta Rudolfa Meyera, został wzniesiony w latach 1900-1905, a jego poświęcenie miało miejsce 17 września 1905 roku. Kościół, będący neogotycką budowlą halową, z planem w kształcie krzyża, wykonany jest z cegły i stanowi ważny element architektoniczny regionu. W 1922 roku został konsekrowany przez biskupa Mariana Ryxa. Parafia obejmuje szereg miejscowości, takich jak Bobrek, Grabowy Las, Niedabyl, Nowa Wieś oraz wiele innych, co czyni ją centralnym punktem dla lokalnej społeczności. Świątynia i jej historia są świadectwem rozwoju duchowego i kulturowego regionu, a także zawirowań historycznych, które miały miejsce na przestrzeni wieków. Ciekawostką jest, że w kościele stromieckim ochrzczony został Dionizy Czachowski, co podkreśla znaczenie parafii w kontekście lokalnej historii.