Parafia Świętej Trójcy w Grabowie nad Pilicą

Parafia Świętej Trójcy w Grabowie nad Pilicą, erygowana około roku 1382 przez biskupa poznańskiego Andrzeja z Bnina, początkowo należała do diecezji poznańskiej. Jej historia związana jest z wieloma ważnymi wydarzeniami, w tym wieloma budowlami kościelnymi. Pierwszy drewniany kościół został wzniesiony wraz z powstaniem parafii, ale kolejne budowle doświadczyły zniszczeń – kościół z XVI wieku został spalony przez Szwedów w 1656 roku. Następnie, w 1776 roku, zfundowano modrzewiową świątynię przez Ignacego Walewskiego, która spłonęła w 1906 roku. W tym czasie zbudowano tymczasową kaplicę z pozostałości dawnego kościoła w Stromcu, w której umieszczono dawny wielki ołtarz. Obecny kościół, zaprojektowany przez architekta Tomasza Pajzderskiego, zbudowano w latach 1907–1912 dzięki wysiłkom lokalnych księży i wsparciu hr. Jana Zamoyskiego; został poświęcony w 1913 roku, a konsekracja miała miejsce w 1922 roku. Kościół przetrwał zniszczenia podczas II wojny światowej, po których funkcjonowała prowizoryczna kaplica aż do odbudowy w stylu neoromańskim w latach 1950–1953 według projektu arch. Janusza Kalbarczyka. Świątynia, murowana z czerwonej cegły pochodzącej w większości z burzonej w 1942 roku dzwonnicy, jest trójnawowa i dwuprzęsłowa z transeptem. Parafia, stanowiąca część dekanatu głowaczowskiego diecezji radomskiej, obsługuje liczne miejscowości: Broncin, Cychrowska Wola, Nowa Wola, między innymi, i jest znana ze swoich regularnych mszy świętych, które odbywają się w niedziele oraz dni powszednie. Parafia odzwierciedla bogatą historię, ludowe tradycje i duchowość lokalnej społeczności, a jej architektura i ciągłe dążenie do odbudowy świadczą o silnej więzi mieszkańców z ich dziedzictwem kulturalnym.