Most Łazienkowski

Most Łazienkowski w Warszawie, zbudowany w latach 1971-1974, jest istotnym elementem Trasy Łazienkowskiej i Wiślanej infrastruktury drogowej. Używany był jako część drogi międzynarodowej E8 oraz krajowej nr 2, a jego budowa wprowadziła znaczące zmiany w ruchu drogowym, zmniejszając obciążenie pobliskiego mostu Poniatowskiego o 25%. Most ma stalową konstrukcję z przęsłem ortotropowym, co obniżyło jego wagę o 30% oraz koszty budowy o 50 milionów złotych. Wraz z przyczółkami i wiaduktami dojazdowymi tworzy skomplikowaną sieć komunikacyjną, w tym bezkolizyjne węzły drogowe. W historii mostu istotne były dwa pożary, które miały poważne konsekwencje – pierwszy w 1975 roku zniszczył część struktury, a znacznie poważniejszy miał miejsce w 2015 roku, kiedy to ogień uszkodził dużą część konstrukcji. Pożar został ugaszony po 12 godzinach, a w wyniku ekspertyzy podjęto decyzję o jego rekonstrukcji. Kulturalnie most zyskał dodatkową wartość, gdy w 1981 roku nadano mu imię gen. Zygmunta Berlinga, a w 1985 roku w pobliżu odsłonięto jego pomnik. W 1998 roku przywrócono nazwę Łazienkowski. W 2017 roku pod mostem otwarto kładki dla pieszych i rowerzystów, co poprawiło dostępność dla osób z niepełnosprawnościami. Ciekawostką jest, że elementy konstrukcyjne mostu transportowano koleją, a montaż odbywał się nocą przy świetle reflektorów. Pożar w 2015 roku został uznany za celowe podpalenie, ale sprawców nie udało się zidentyfikować. Fragment spalonego mostu został umieszczony w Pontiseum, co podkreśla jego znaczenie w pamięci społecznej.