Kościół św. Elżbiety w Warszawie

Obraz Matki Bożej Tęskniącej, znany również jako Matka Boża Powsińska, znajduje się w ołtarzu głównym kościoła św. Elżbiety w Powsinie, gdzie kult tego wizerunku jest obecny od przeszło 300 lat. Obraz namalowany olejem na płótnie, datowany na I połowę XVII wieku, ma cechy XVII-wiecznej szkoły włoskiej, a jego autor jest nieznany. Maryja przedstawiona jest w modlitewnym geście, zwracając twarz ku górze. Już w 1675 roku biskup Stanisław Święcicki uznawał obraz za cudowny, a od tego czasu do dziś świadectwa kultu oraz wota dowodzą jego wpływu na społeczność wiernych. W ciągu wieków obraz otoczony był szczególną czcią, szczególnie podczas II wojny światowej, kiedy wierzono w jego moc ochronną. W 1975 roku obraz przeszedł gruntowną restaurację, a po raz pierwszy odsłaniany jest tylko w wyznaczone dni, zasłaniany obrazem Trójcy Świętej. Historia kościoła w Powsinie sięga XIV wieku, kiedy to w 1398 roku Elżbieta Ciołkowa ufundowała drewniany kościół pod wezwaniem św. Andrzeja i św. Elżbiety. W 1410 roku biskup poznański odłączył okoliczne wsie od parafii wilanowskiej, tworząc nową jednostkę dla mieszkańców Powsina. Kościół był dwukrotnie zniszczony, a jego odbudowa nastąpiła w XVIII wieku dzięki fundacji Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej. Nowa budowla, zaprojektowana przez architekta Józefa Fontanę, stanowi rdzeń dzisiejszej świątyni. W XIX wieku kościół rozbudowano i przebudowywano, dostosowując go do rosnącej liczby wiernych. Kolejna przebudowa miała miejsce w 1921 roku, co dało świątyni ostateczny wygląd, dzięki wydłużeniu naw i budowie wolno stojącej dzwonnicy. W kontekście kultury, kościół i jego wizerunek Maryi odgrywają kluczową rolę w życiu duchowym i społecznym lokalnej społeczności, a jego historia jest bogata i pełna wzruszających momentów.