Cerkiew pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy w Mielniku jest prawosławną świątynią, która ma bogatą historię sięgającą XIII wieku, kiedy to po raz pierwszy odnotowano jej istnienie. Zbudowana pierwotnie jako drewniana cerkiew, przetrwała wiele zniszczeń, w tym pożary, zanim w latach 1821-1823 została odbudowana w stylu klasycystycznym. W XIX wieku, w kontekście delatynizacji unickich obrzędów, w cerkwi dokonano licznych zmian, usuwając zlatynizowane elementy wystroju. W 1839 roku przeszła ona pod jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, co przyczyniło się do dalszych przekształceń, w tym gruntownej przebudowy w stylu bizantyjsko-rosyjskim na początku XX wieku. Obiekt wyróżnia się trójprzęsłowym korpusem i wieżą-dzwonnicą, a jego fasada jest zdobiona pilastrami i trójkątnymi szczytami. Wnętrze zdobią freski oraz nowoczesny ikonostas z elementami neorenesansowymi. Cerkiew jest również znana z kultu ikony Matki Bożej Oranty, wyłowionej z Bugu w 1777 roku, co podkreśla znaczenie Mielnika jako miejsca o wyjątkowym dziedzictwie duchowym. Interesujące jest, że mimo licznych przekształceń, cerkiew udało się zachować niektóre unickie elementy wyposażenia, co prowadziło do sporów między lokalnym duchowieństwem a władzami. Cerkiew została wpisana do rejestru zabytków w 1985 roku i obecnie stanowi ważny ośrodek kultury prawosławnej w regionie.