Atomowa Kwatera Dowodzenia

Atomowa Kwatera Dowodzenia, zlokalizowana w Puszczy Kampinoskiej, to nieczynny obiekt wojskowy, który miał służyć jako centrum dowodzenia na wypadek wojny atomowej. Budowa kompleksu nr 7215 rozpoczęła się w latach 60. XX wieku, lecz została przerwana w latach 80. głównie z powodu rozwoju technologii satelitarnych. Obiekt składał się z trzech budynków połączonych podziemnym korytarzem. Pierwszy z nich to trzykondygnacyjny schron dowodzenia, zamaskowany stacją meteorologiczną, z własnym agregatem prądotwórczym i hydrofornią. Drugi budynek przypominał szkołę i zawierał pomieszczenia dla żołnierzy, kuchnię oraz stołówkę. Trzeci obiekt, duża podziemna hala, został jedynie częściowo ukończony. Po przekazaniu obiektu Parkowi Narodowemu w 2004 roku, kompleks został częściowo rozkradziony, a w 2017 roku jego naziemne budynki zostały wyburzone. Obiekty podziemne przekształcono w habitat dla nietoperzy, a w 2019 roku teren udostępniono turystom, tworząc ścieżkę edukacyjną. Kulturalnym odniesieniem do Kwatery jest powieść Bartka Biedrzyckiego „Kompleks 7215”, w której obiekt stanowi fikcyjny schron NATO. Ciekawostką jest, że podobne obiekty znajdują się także w Złotkowie oraz w byłym NRD. Złożoność i tajemniczość tego miejsca budzą zainteresowanie zarówno historyków, jak i miłośników architektury, stanowiąc ważny element zimnej wojny oraz polskiej historii militarnej.