Sobór metropolitalny Świętej Równej Apostołom Marii Magdaleny w Warszawie

Sobór metropolitalny Świętej Równej Apostołom Marii Magdaleny w Warszawie, wzniesiony w drugiej połowie XIX wieku, służył rosnącej społeczności prawosławnej, głównie Rosjan i mieszkańców wschodnich obszarów zaboru rosyjskiego, którzy osiedlili się w Pradze. Architektura budowli nawiązuje do stylu bizantyjsko-rosyjskiego i wyróżnia się planem krzyża greckiego oraz pięcioma cebulastymi kopułami. Wnętrze cerkwi zdobią freski wykonane przez Siergieja Winogradowa, a głównym elementem jest trzyrzędowy ikonostas z ikonami stworzonymi przez Bazylego Wasiliewa. Sobór, który od 1921 roku posiada status metropolitalny, odgrywa istotną rolę w Polskim Autokefalicznym Kościele Prawosławnym, będąc jego główną świątynią. W okresie międzywojennym i II wojny światowej, mimo planów rozbiórki, przetrwał działania wojenne, a w 1945 roku poddano go konserwacji. W PRL na świeczniku stały trudności finansowe, ale po 1965 roku, kiedy został wpisany do rejestru zabytków, rozpoczęto renowacje, które trwały przez kilka dekad. W latach 90. XX w. wznowiono prace remontowe, a w XXI wieku podjęto kolejne działania związane z zachowaniem fresków i ikon. Ciekawostkę stanowi, iż w cerkwi w 1930 roku ślub brali Konstanty Ildefons Gałczyński i Natalia Awałow. Nieopodal soboru znajduje się kaplica św. Michała Archanioła, oddana do użytku w 1999 roku. Sobór stanowi jedno z nielicznych zachowanych świadectw architektury prawosławnej w Warszawie, będąc zarazem przykładem kulturalnej i religijnej obecności Rosjan w Polsce.