Dwór w Oborach

Dwór w Oborach to barokowa rezydencja wiejska z XVII wieku, zlokalizowana w województwie mazowieckim. Zbudowany w latach 1681–1688 przez Jana z Wielopola, jest przykładem architektury barokowej, prawdopodobnie według projektu Tylmana z Gameren. Charakteryzuje się łamanym dachem polskim w odmianie krakowskiej oraz herbem Wielopolskich – Starykoń – umieszczonym nad drzwiami. Dwór stał się istotnym miejscem spotkań, zwłaszcza dla Jana Wielopolskiego, który miał bliskie relacje z Janem III Sobieskim, a jego małżonka była siostrą królowej Marysieńki. Po śmierci Wielopolskiego w 1688 roku, majątek przeszedł w ręce kolejnych właścicieli, w tym rodziny Potockich, którzy przeprowadzili remonty, a również zmienili dach na mansardowy i wzbogacili wnętrza o rokokowe detale. W 1893 roku do dworu dobudowano kaplicę, co odzwierciedlało dalszą ewolucję budowli. Potuliccy byli właścicielami dóbr aż do 1944 roku, kiedy to zmuszeni zostali do opuszczenia majątku przez niemieckie władze. Po wojnie dwór funkcjonował jako Dom Pracy Twórczej Związku Literatów Polskich. W XXI wieku przeszedł na własność Fundacji Rodziny Staraków, która planuje jego remont i adaptację na cele publiczne. W obrębie dóbr oborskich znajdują się także inne obiekty, takie jak oficyna, dawny budynek stajni, park krajobrazowy z XVIII wieku oraz XIX-wieczne budynki gospodarcze. Dwór w Oborach odzwierciedla nie tylko walory architektoniczne, ale także bogatą historię i kulturowe znaczenie regionu.