Ryta z Cascii

Ryta z Cascii, znana również jako Margherita Mancini, urodziła się między 1360 a 1381 rokiem w Roccaporenie. Była włoską augustianką i stygmatyczką, której życie wypełnione było cierpieniem, miłością i dążeniem do świętości. W młodości była radosnym dzieckiem, jednak w wieku 14 lat została wydana za mąż za Paula Manciniego, którego charakter złagodziła swoją dobrocią. Po śmierci męża z rąk morderców, Ryta starała się powstrzymać swoich synów od zemsty, a gdy i oni zmarli, postanowiła wstąpić do klasztoru. Odmowę przyjęcia przez zakon zmusiła ją do działania na rzecz pojednania rodzin, co udało się jej osiągnąć w wieku 36 lat. Wstąpienie do klasztoru św. Marii Magdaleny miało cudowny charakter; w 1442 roku obdarzona została stygmatem, a w 1450 roku odbyła pielgrzymkę do Rzymu. Ryta zmarła 22 maja 1457 roku, a jej relikwie przyciągają pielgrzymów, emitując słodki zapach. Jej kult zatwierdził papież Urban VIII w 1628 roku, a kanonizował ją papież Leon XIII w 1900 roku. W Polsce kult św. Ryty ma długą tradycję, a święta czczona jest jako patronka spraw trudnych, matek i kobiet. W różnych miejscach, takich jak Kraków czy Warszawa, odbywają się msze ku jej czci, a na 22 maja przypada obchód jej wspomnienia liturgicznego. Ikonografia przedstawia ją w czarnym habicie z cierniem na czole, a jej atrybutami są róża, dwoje dzieci, krucyfiks, figa oraz pszczoły. Z kolei ciekawostką jest nagroda przyznawana przez wspólnotę sióstr augustianek kobietom, które w swoim życiu wykazały się przebaczeniem.