Kolej szprotawska

Kolej szprotawska, znana jako Kleinbahn Grünberg–Sprottau, to niepaństwowa linia kolejowa, która funkcjonowała między Zieloną Górą a Szprotawą, od 1911 do lat 40. XX wieku. Powstała na skutek inicjatywy lokalnych samorządów i przemysłowców, z myślą o transporcie materiałów przemysłowych i rolnych. Założona w 1910 roku przez spółkę akcyjną z kapitałem 2,55 miliona marek, kolej zdobyła przydomek "kolejki jagodowej" ze względu na atrakcyjność dla drobnych handlarzy i turystów. Linia liczyła blisko 51 km i oddano ją do użytku w październiku 1911 roku, prowadząc przez liczne wioski Dolnego Śląska, oferując czas przejazdu w granicach 2,5-3 godzin. W Zielonej Górze funkcjonowały trzy stacje, w tym jedna towarowa, a na jej terenie zbudowano wiadukty i bocznice, które umożliwiały transport z lokalnych fabryk. Sprottauer Bahnhof sąsiadował z dworcem głównym kolei państwowej, chociaż jego status i lokalizacja były niejasne. Kolej szprotawska miała swoje najlepsze lata w początkach działalności, obsługując ponad 300 pasażerów dziennie. Jednak w latach 30. XX wieku zaczęła przynosić straty, co doprowadziło do jej redukcji, a po II wojnie światowej linia praktycznie straciła funkcję pasażerską. Obecnie kolejka staje się inspiracją dla działań krajoznawczych, prowadząc do oznakowania szlaków turystycznych i rekonstrukcji stacji. Powstał również Park Kolei Szprotawskiej oraz planowane jest Muzeum Kolei Szprotawskiej. W 2014 roku powrócił oryginalny parowóz T3, a miłośnicy kolei dbają o zachowanie historycznych eksponatów. Ciekawostką jest, że 100-lecie linii zaowocowało wystawami i zainteresowaniem lokalnej społeczności.