Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Żaganiu

Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Żaganiu, usytuowany w województwie lubuskim, jest rzymskokatolickim kościołem parafialnym, należącym do dekanatu Żagań diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Jego historia sięga 1183 roku, kiedy został zbudowany za czasów piastowskiego księcia Bolesława I Wysokiego. Pierwsza pisemna wzmianka o świątyni pochodzi z dokumentu biskupa Tomasza II z 1272 roku, który opisuje wielkość archiprezbiteriatów. W drugiej połowie XIV wieku kanonicy regularni św. Augustyna zbudowali bazylikę o trzech nawach, która po wielokrotnych pożarach została przekształcona w kościół halowy. Znaczące zmiany miały miejsce w 1515 roku, kiedy to dodano nową wieżę oraz podwyższono nawę główną. Po pożarze w 1730 roku wnętrze zostało wzbogacone o bogaty wystrój rzeźbiarsko-sztukatorski, a architektura zewnętrzna, mimo licznych modernizacji, zachowała cechy gotyckie, podczas gdy loggia prezentuje renesansowy styl. Wnętrze kościoła kryje cenne wyposażenie, takie jak stalle z 1695 roku oraz XVI-wieczny ołtarz Św. Trójcy. Ważnym elementem jest także gotycki sarkofag księcia głogowsko-żagańskiego Henryka IV Wiernego. W emporze nad zakrystią znajduje się ekspozycja muzealna, co dodaje walorów kulturalnych tej świątyni, czyniąc ją nie tylko miejscem kultu, ale także skarbnicą lokalnej historii i sztuki. Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Żaganiu jest nie tylko cennym przykładem architektury sakralnej, ale również świadkiem wieków historii regionu.