Zamek w Międzyrzeczu

Piastowski Zamek Królewski w Międzyrzeczu, wzniesiony około 1350 roku przez Kazimierza Wielkiego, jest średniowieczną twierdzą obronną usytuowaną na pagórku w widłach rzek Obry i Paklicy. Stanowi trwałe ruiny, które są częścią Międzyrzeckiego Kompleksu Muzealnego. Historia zamku sięga czasów IX wieku, kiedy to na tym terenie znajdował się drewniany gród. W XIII wieku gród przekształcono w centrum kasztelanii i przez wiele lat stanowił ważną strażnicę polskiej granicy zachodniej. Zamek był świadkiem wielu wojen, w tym walk z Niemcami i Pomorzanami, a także strzegł szlaków handlowych. Przeżył wiele zniszczeń, m.in. podczas potopu szwedzkiego i wojen domowych. W XVI wieku zamek został zmodernizowany i przekształcony w trudną do zdobycia twierdzę z bastejami artyleryjskimi. Architektura zamku prezentuje nieregularny kształt, z murami obronnymi o długości 145 metrów, które są pozostałością po wcześniejszych obwarowaniach. Zachowały się również fragmenty wież i bramy, które pierwotnie miały most zwodzony. W okresie Rzeczypospolitej obiekt pełnił funkcję mieszkalną dla starostów, a w XVIII wieku powstała rezydencja starostów międzyrzeckich. Dziś w zamku znajduje się Muzeum Regionalne, które gromadzi zabytki związane z historią regionu, m.in. portrety trumienne, militaria i przedmioty codziennego użytku. Po II wojnie światowej zamek przeszedł pod opiekę muzealną, a badania archeologiczne w latach 1954-1958 odkryły wiele cennych artefaktów, w tym militaria i przedmioty luksusowe, co potwierdziło znaczenie historyczne tego miejsca. Dziś zamek jest miejscem turystycznym, a jego otoczenie, w tym park oraz odtworzony dom bramny, przyciągają wielu zwiedzających. Ciekawostką jest, że w zamku przebywał Henryk III Walezy w drodze na tron Polski. Zamek w Międzyrzeczu to przykład bogatej historii regionu oraz cennych tradycji architektonicznych, które przetrwały do dziś.