Zamek w Zaborze

Zamek w Zaborze, wybudowany w 1677 roku, to barokowa budowla położona w województwie lubuskim, w malowniczej wsi Zabór, nieopodal Jeziora Zaborskiego. Znajduje się w Niecce Zaborskiej, w otoczeniu lasów i około 5 km od rzeki Odry. Od XVIII wieku zamek był w rękach hrabiów Cosel, a następnie książąt na Siedlisku oraz rodu Schönaich-Carolath. Ostatnią właścicielką przed II wojną światową była Hermina Hohenzollern, druga żona ostatniego cesarza Niemiec, Wilhelma II. Po wojnie, w 1956 roku, zamek przekształcono w prewentorium przeciwgruźlicze, a od 1998 roku mieści się tam Centrum Leczenia Dzieci i Młodzieży. Obiekt wchodzi w skład zespołu zamkowego, który obejmuje także folwark z innymi budynkami, takimi jak oficyny, hotel i szklarnia. Architektonicznie zamek wyróżnia się herbami umieszczonymi nad głównym wejściem, w tym herbem rodziny Schönaich-Carolath oraz herbami Saksonii i grafa von Schlabrendorfa. Ciekawostką jest również wieża zamku, która stanowi istotny element jego sylwety. Zamek, dzięki swojej bogatej historii i walorom architektonicznym, jest ważnym punktem na turystycznej mapie regionu.