Ratusz w Zamościu

Ratusz w Zamościu to przykład manierystyczno-barokowej architektury, usytuowany w północnej pierzei Rynku Wielkiego. Budowę rozpoczęto w 1591 roku, a jego forma ewoluowała przez wieki. Oryginalnie nie wykształcił wysuniętej frontowej elewacji, lecz jedynie wieża była bardziej wysunięta. W XVII wieku zainicjowano istotne zmiany, rozbudowując ratusz o dodatkowe kondygnacje oraz dekoracje w stylu manierystycznym. Dodano m.in. attyki, wieżyczki i pilastry, co podkreśliło jego reprezentacyjny charakter. Pożądane zmiany miały miejsce także w XVIII wieku, kiedy to powstały charakterystyczne wachlarzowe schody. W XIX wieku, po przeniesieniu urzędów do Nowej Osady, ratusz stracił część swojego ornamentalnego wystroju na rzecz klasycyzmu, a jego przeznaczenie zmieniło się na wojskowe, w tym funkcję więzienia. W 1866 roku znowu stał się siedzibą Rady Miejskiej. Kluczową rekonstrukcję przeprowadzono w latach 1937-1939, przywracając mu manierystyczno-barokowy wygląd. Budynek przetrwał II wojnę światową, a w kolejnych latach poddawano go dalszym remontom. Obecnie ratusz jest siedzibą Urzędu Miasta Zamość, Straży Miejskiej oraz Centrum Informacji Turystycznej. Z ciekawego aspektu, na wieży ratuszowej codziennie o godzinie 12:00 odgrywany jest hejnał zamojski, z wyjątkiem kierunku zachodniego, ze względu na legendarny zakaz hetmana Jana Zamoyskiego. Na schodach ratusza znajduje się tablica upamiętniająca wpisanie Starego Miasta na listę UNESCO w 1992 roku, a także herb miasta z wizerunkiem św. Tomasza Apostoła. Ratusz uchodzi za symbol Zamościa i istotny element jego kulturalnego dziedzictwa.