Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej i św. Proroka Eliasza w Wojsławicach

Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej i św. Eliasza w Wojsławicach to prawosławna świątynia filialna, należąca do parafii św. Jana Teologa w Chełmie i diecezji lubelsko-chełmskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Jej historia sięga XV wieku, kiedy to w miejscowości istniały pierwsze świątynie, w tym drewniana cerkiew pod wezwaniem św. Eliasza. Obecny budynek, wzniesiony w latach 1771–1774 w stylu barokowym, był fundowany przez Mariannę z Daniłowiczów i pierwotnie służył ceremonii unickiej. Charakterystycznymi cechami architektonicznymi są murowane ściany, przedsionek, jedna nawa oraz wielobocznie zamknięte prezbiterium. Wnętrze zdobiły freski autorstwa Michała Olechwiera oraz czterorzędowy ikonostas, który niestety został usunięty w wyniku historycznych perturbacji. Cerkiew była siedzibą parafii prawosławnej do lat 40. XX wieku, kiedy to deportowano miejscową ludność ukraińskiego wyznania prawosławnego, co spowodowało jej zamknięcie i stopniową dewastację, a obiekt przekształcono w magazyn. Dopiero na początku XXI wieku zainicjowano udaną renowację, a w 2009 roku odbyło się pierwsze nabożeństwo po długiej przerwie. Cerkiew, mimo że nie ma stałej wspólnoty, jest otwierana na specjalne okazje, co jest związane z organizowanymi Spotkaniami Trzech Kultur. W 2012 roku miała miejsce pierwsza Święta Liturgia od czasów wysiedleń. Ciekawostką architektoniczną jest cebulasty hełm kopuły oraz pilastry w porządku toskańskim zdobiące zewnętrzne ściany, a także historyczne freski, które jednak w dużej części uległy zniszczeniu. Cerkiew została wpisana do rejestru zabytków 31 stycznia 1970 roku. Obiekt nie tylko świadczy o bogatej historii prawosławia w regionie, ale także pełni funkcję kulturalną, stanowiąc miejsce spotkań i integracji różnych grup etnicznych i wyznaniowych.