Szczebrzeszyński Park Krajobrazowy

Szczebrzeszyński Park Krajobrazowy, usytuowany na Roztoczu Zachodnim oraz częściowo na Równinie Biłgorajskiej i w Padole Zamojskim, to obszar o dogodnym położeniu na pograniczu Roztocza i Puszczy Solskiej. Stanowi on część chronionego krajobrazu o powierzchni 19 370,90 ha, co jest efektem zmniejszenia pierwotnej powierzchni parku w 2017 roku. Park przylega do Roztoczańskiego Parku Narodowego i leży głównie w wschodniej części Roztocza Zachodniego, w dolinie rzeki Gorajec, będącej najwyższą częścią tego regionu, charakteryzującą się urozmaiconym ukształtowaniem terenu. Park jest bogaty w przyrodnicze interesy, w tym gęstą sieć wąwozów lessowych, takich jak te w uroczysku „Piekiełko” oraz torfowiska, w których dominują żyzna buczyna karpacka oraz bór jodłowy. W obszarze parku można spotkać około 80 gatunków ptaków, co czyni to miejsce atrakcyjnym dla ornitologów oraz miłośników przyrody. Najwyższy punkt parku osiąga wysokość 344 m n.p.m. i nosi nazwę Dąbrowa. Jedynym miastem znajdującym się w granicach parku jest Szczebrzeszyn, które ma swoje korzenie w historii oraz kulturze regionu. W południowej części parku leży Bagno Tałandy, będące źródłem rzeki Gorajec, która płynie aż do swego ujścia do rzeki Por. Torfowisko wysokie na Bagnie Tałandy porośnięte jest karłowatą sosną i brzozą omszoną, co stanowi dodatkową wartość przyrodniczą. W regionie znajdują się także cenne miejsca, takie jak wąwóz lessowy w Topólczy oraz malownicza rzeka Gorajec w Gorajcu-Starej Wsi, które przyciągają turystów. Ciekawostką jest zróżnicowanie fauny i flory oraz fakt, że park jest miejscem rekreacji, docenianym zarówno przez lokalnych mieszkańców, jak i odwiedzających, co stwarza unikalne połączenie walorów przyrodniczych z potrzebami kulturalnymi i historycznymi tego regionu.