Kazimierski Park Krajobrazowy

Kazimierski Park Krajobrazowy, położony w zachodniej części województwa lubelskiego, został utworzony 27 kwietnia 1979 roku jako pierwszy park krajobrazowy w tym regionie. Obejmuje powierzchnię 149,74 km², a jego otulina ma 246,44 km². Park jest częścią trójkąta turystycznego Puławy – Kazimierz – Nałęczów i został stworzony, aby chronić unikalne elementy krajobrazu przyrodniczego i kulturowego. Tereny parku są geologicznie cenne, zdominowane przez wąwozy lessowe i strome skarpy wiślane, których wysokość osiąga nawet 90 metrów. Zlodowacenia miały istotny wpływ na ukształtowanie terenu, wprowadzając znaczne ilości pyłów do podłoża. W okolicach Bochotnicy gęstość wąwozów jest największa w Europie. Bogaty krajobraz parku wzbogacają naturalne obszary Wisły z licznymi odnogami, wyspami i starorzeczami. Przyroda w parku charakteryzuje się dużą różnorodnością florystyczną, w tym dobrze zachowanymi murawami kserotermicznymi oraz fragmentami muraw stepowych. Można tam również znaleźć rezerwaty przyrody, takie jak Krowia Wyspa, Mięćmierz oraz Skarpa Dobrska, a także leśny rezerwat Łęg na Kępie w Puławach, który znajduje się w otulinie parku. W granicach parku znajdują się turystycznie atrakcyjne miejscowości, w tym znane miasto Kazimierz Dolny, popularne wśród artystów i turystów, a także malownicze wsie takie jak Bochotnica i Janowiec. W regionie tym odkryć można liczne zabytki architektury, w tym renesansowe kamienice w Kazimierzu Dolnym. Park przyciąga miłośników przyrody, turystyki oraz historii, a także tych, którzy szukają spokoju i bliskości natury. Ciekawostką jest, że region wokół Kazimierza Dolnego często inspiruje artystów, a jego malownicze krajobrazy były tematem wielu dzieł sztuki.