Zamek w Bochotnicy

Zamek w Bochotnicy, znany także jako Zamek Esterki, to ruiny gotyckiej twierdzy obronnej zbudowanej po 1340 roku na stromym zboczu doliny Bystrej. Jego wymiary to około 30 × 35 m. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków województwa lubelskiego w 1970 roku. Zamek pierwotnie służył jako ośrodek administracyjny i obronny, a w późniejszych latach stał się schronieniem dla rabusiów. W XVI wieku przeszedł wczesnorenesansową przebudowę, jednak już w 1585 roku opisywano go jako grożący ruiną. Badania archeologiczne sugerują, że przed wybudowaniem murowanej twierdzy istniała tu drewniano-ziemna warownia. Zamek został prawdopodobnie zbudowany przez rodzinę Firlejów po najazdach Tatarów. Po zmianach właścicieli w XV wieku, związanych z Zbąskimi i Oleśnickimi, jego stan zaczynał się pogarszać. Mimo prób odbudowy w XIX wieku, głównie przez Józefa Klemensowskiego, ostatecznie zamek został opuszczony. Architektura zamku na przestrzeni wieków zmieniała się; początkowo miał prostokątny plan bezwieżowy, który w późniejszych fazach rozbudowy wzbogacono o nowe skrzydła i bramę z mostem zwodzonym. Odkrycia archeologiczne ujawniają także fragmenty maswerku oraz sklepień, co wskazuje na złożoność strukturalną budowli. Kulturalnie zamek był otoczony wieloma legendami, m.in. o Esterce, żydowskiej kochance Kazimierza Wielkiego, oraz o Katarzynie Zbąskiej, słynącej z rozbojów. Mówi się, że zamek miał być połączony z innymi warowniami podziemnymi tunelami, które według lokalnych przekazów były używane jeszcze na początku XX wieku. Ruiny zamku są przedmiotem licznych badań oraz zainteresowania turystycznego, a jego nietypowa historia w połączeniu z architekturą tworzy fascynujący obraz średniowiecznego dziedzictwa Lubelszczyzny.