Pałac Biskupów Kujawskich w Wolborzu

Pałac Biskupów Kujawskich w Wolborzu to wspaniała rezydencja magnacka w stylu barokowym, zaprojektowana przez architekta Franciszka Placidiego między 1768 a 1773 rokiem. Zbudowany na planie prostokąta z trzema ryzalitami, pałac wyróżnia się rokokowym kartuszem z 1773 roku oraz dawnymi półkolistymi galeriami kolumnowymi, które łączyły go z bocznymi oficynami. Zespół pałacowy składa się z pałacu, oficyn, pomieszczeń gospodarczych, kordegardy oraz pięknego parku, zamkniętego falistym ogrodzeniem z żelazną bramą. Pałac był letnią rezydencją biskupów kujawskich, którzy przenieśli się tutaj z wolborskiego zamku po jego zniszczeniach. Historia obiektu sięga średniowiecza, kiedy Wolbórz stał się własnością biskupów. Zamek, odnowiony przez biskupa Jakuba z Sienna w latach 1464-1473, przeszedł wiele transformacji i rekonstrukcji, w tym wielkie pożary w 1671 i 1767 roku, które wpłynęły na dalsze losy rezydencji. Nowy pałac użytkowany był przez biskupów do 1818 roku, po czym przekształcono go w koszary, co prowadziło do jego dewastacji oraz licznych przekształceń architektonicznych. W latach 1922-1923 obiekt został częściowo odbudowany, co jednak zubożyło jego oryginalny wygląd. Po II wojnie światowej pałac pełnił różne funkcje, w tym edukacyjne, a od 1967 roku jest siedzibą Zespołu Szkół Rolniczych. W obiekcie znajduje się także izba muzealna, która gromadzi pamiątki związane z historią Wolborza. Zespół pałacowy przeszedł szereg zabiegów konserwatorskich, a przed frontonem znajduje się Pomnik Czynu Grunwaldzkiego, symbolizujący historyczne znaczenie tego miejsca. W 1969 roku pałac był planem filmowym dla obrazu "Rzeczpospolita babska". To wszystko sprawia, że Pałac Biskupów Kujawskich w Wolborzu jest nie tylko ważnym punktem architektonicznym, ale także kulturalnym i historycznym w regionie.