Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich

Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich, utworzony 31 grudnia 1996 roku w województwie łódzkim, obejmuje obszar o powierzchni 11 580 ha, z otuliną wynoszącą 3083 ha. Jego granice ustalono w 1994 roku w celu ochrony unikatowych krajobrazów wyżynnych, charakterystycznych dla strefy krawędziowej Wzniesień Łódzkich. Park położony jest pomiędzy Łodzią, Brzezinami i Strykowem, w regionie o dużym zróżnicowaniu wysokościowym – najwyższy punkt to wzgórze „Radary”, osiągające 284,1 m n.p.m., natomiast najniższy, dolina Mrożycy, spada poniżej 150 m n.p.m. Tereny leśne stanowią około 28% powierzchni parku, co czyni go domem dla wielu rzadkich gatunków roślin i zwierząt, w tym nietoperzy oraz kilku gatunków płazów i ptaków, które są odporne na zmiany środowiska. W parku znajdują się cenne kompleksy leśne, takie jak Las Łagiewnicki oraz Las Janinowski, będące siedliskami licznych rzek i strumieni oraz obszarami występowania szuwarów i torfowisk. W kontekście kulturowym, park obfituje w historyczne obiekty, w tym średniowieczne grodzisko, klasycystyczny dwór w Byszewach, parki podworskie oraz różnorodne obiekty sakralne w pobliskich miejscowościach. Co ciekawe, znajdują się tu głazy narzutowe, zwane eratykami, mające wartość geologiczną i będące świadkami minionych epok. Park jest również atrakcyjny turystycznie, oferując dobrze oznakowane trasy piesze i rowerowe, co sprzyja rekreacji i edukacji ekologicznej w otoczeniu pięknych krajobrazów.