Kościół św. Józefa w Łodzi

Kościół św. Józefa, znany wcześniej jako Kościół pw. Wniebowzięcia NMP, to najstarszy kościół w Łodzi, zbudowany w drugiej połowie XVIII wieku przy ul. Ogrodowej 22. Jest on jedynym zachowanym przykładem budowli z czasów, gdy Łódź była miastem rolniczym. Historia świątyni sięga 1763 roku, kiedy to pierwszą łódzką świątynię uznano za niebezpieczną i zburzono. Budowę nowego kościoła rozpoczęto w 1765 roku, a konsekrowano go w 1768 roku. Skromny modrzewiowy budynek o wymiarach 8x14 metrów przeszedł znaczną rozbudowę w latach 1835-1837, na co wpływ miało rosnące zapotrzebowanie lokalnej społeczności. Kolejna przebudowa miała miejsce w 1881 roku, jednak ostatecznie w 1888 roku podjęto decyzję o jego przeniesieniu na teren starego cmentarza katolickiego. Po wykonaniu przenosin przez robotników fabryki Poznańskiego i rekonstrukcji, kościół uzyskał nowego patrona – św. Józefa. W 1910 roku erygowano parafię, a pierwszym proboszczem został ks. Henryk Przeździecki, który rozbudował kościół o nawy boczne oraz kaplice i przekształcił okoliczny teren cmentarza w park parafialny. W 1935 roku do dzwonnicy dodano dzwony, które niestety zostały skradzione w czasie II wojny światowej. Po wojnie kościół przeszedł modernizację, w tym w 1951 roku, gdy ufundowano nowe organy. W kolejnych latach przeprowadzano różne prace adaptacyjne, a w 2008 roku otwarto park parafialny po gruntownym remoncie. Kościół pełni ważną rolę nie tylko jako miejsce kultu religijnego, ale także jako element lokalnej kultury, co potwierdza ekumeniczne nabożeństwo z okazji 600-lecia miasta, które odbyło się 29 lipca 2023 roku. Architektonicznie łączy w sobie cechy stylu ludowego z późniejszymi elementami neogotyckimi, co czyni go unikalnym obiektem na mapie Łodzi.