Kościół św. Jakuba Apostoła w Leźnicy Wielkiej

Kościół pw. Świętego Jakuba Apostoła w Leźnicy Wielkiej to drewniana świątynia położona w archidiecezji łódzkiej, w dekanacie ozorkowskim. Stanowi przykład późnej architektury baroku o charakterze wiejskim i figuruje na liście zabytków NID od 1967 roku. Zlokalizowany jest w powiecie zgierskim, przy drodze wojewódzkiej nr 469, w pobliżu jednostki wojskowej, w rejonie pierwotnej osady Leźnica Wielka. Historia parafii sięga XV wieku, a jej fundację tradycyjnie związuje się z działalnością arcybiskupa Wojciecha Jastrzębca, jednak istniejące w XIX wieku wzmianki świadczą o istnieniu organizacji parafialnej już w XIV wieku. Kościół, którego najstarsza konstrukcja nie przetrwała do dziś, został zbudowany między 1741 a 1746 rokiem w konstrukcji zrębowej na murowanym fundamencie. Obiekt jest jednonawowy, z węższym wielobocznie zamkniętym prezbiterium i dwuspadowym dachem z wieżyczką sygnaturką. W XX wieku świątynia przeszła kilka modernizacji, w tym gruntowną restaurację. Z czasów I i II wojny światowej kościół pełnił różne funkcje, a jego uszkodzenia zostały naprawione po wojnie przez proboszcza ks. Ludwika Ziętka. Wyposażenie kościoła obejmuje gotycką chrzcielnicę, barokowy ołtarz główny oraz ołtarze boczne z XVII i XVIII wieku. Cenny jest również krucyfiks oraz rokokowy pacyfikał. Cmentarz parafialny, położony w bliskiej odległości od kościoła, może datować się na XVIII wiek i zawiera groby rodzin szlacheckich oraz neogotycką kaplicę grobową. Wokół cmentarza rosną stare dęby, z których kilka jest objętych ochroną jako pomniki przyrody. Kościół i cmentarz stanowią istotne elementy lokalnej kultury i historii.