Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łodzi

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łodzi, wybudowany w latach 1887–1897, jest najstarszą świątynią katolicką w tym mieście i siedzibą parafii WNMP. Zbudowany w stylu wiślano-bałtyckim, jego projekt stworzył Konstanty Wojciechowski, a finansowanie budowy w dużej mierze pochodziło od łódzkich przemysłowców. Kościół wyróżnia się czerwoną ceglaną elewacją i trzynawowym układem, z transeptem oraz dwoma wieżami. Zewnętrzne witraże i ostrołukowe okna nadają mu charakterystyczny neogotycki wygląd. W wnętrzu znajduje się bogato zdobiony główny ołtarz, który skrywa tryptyk przedstawiający Wniebowzięcie Maryi Panny oraz inne elementy sakralne, takie jak figura Chrystusa w Ogrójcu. W krypcie spoczywają szczątki Służebnicy Bożej Stanisławy Leszczyńskiej. Kościół był świadkiem wielu ważnych wydarzeń historycznych, w tym ostrzału podczas I wojny światowej oraz przekształcenia w magazyn i sortownię podczas II wojny światowej. Przetrwał znaczne zniszczenia i obecnie jest zarejestrowanym zabytkiem, otoczonym placem z zachowanym nagrobkiem Macieja Wyszyńskiego, co podkreśla jego historyczne znaczenie jako miejsce kultu i lokalnej historii. W ostatnich latach przeprowadzono prace renowacyjne i konserwatorskie, co pozwala na zachowanie tego ważnego obiektu kulturalnego dla przyszłych pokoleń. Ciekawostką jest, że kościół należy do sieci wielkopostnych kościołów stacyjnych w Łodzi, a w jego historii były przypadki przechowywania Przenajświętszego Sakramentu w czasie ostrzału.