Kościół Matki Bożej Łaskawej i św. Wojciecha w Łowiczu

Kościół Matki Bożej Łaskawej i św. Wojciecha w Łowiczu, barokowa świątynia usytuowana przy ul. Pijarskiej, jest siedzibą Ojców Pijarów. Jego fundatorami byli Jan Szamowski, kasztelan gostyński, Wojciech Zimny oraz arcybiskupi Michał Radziejowski, Stanisław Szembek, Teodor Potocki i Krzysztof Antoni Szembek. Budowa zaczęła się od prezbiterium w latach 1672–1680, a późniejsze prace nad korpusem i fasadą trwały do 1731 roku, według projektu Jakuba Fontany, choć część fasady ukończono później w latach 1744–1747. Kościół, mimo że został konsekrowany w 1749 roku, nie był całkowicie ukończony. Wartością historyczną są Kapituły Prowincjalne, w tym reforma szkolnictwa pijarskiego w 1753 roku, co przyczyniło się do powołania Komisji Edukacji Narodowej. Po kasacie zakonu Pijarów w 1864 roku, kościół został przejęty przez księży diecezjalnych. W XX wieku świątynia była uszkadzana w czasie różnych wojen, co skutkowało remontami, a Ojcowie Pijarzy powrócili do Łowicza w 1958 roku, wznawiając działalność duszpasterską i edukacyjną. Wnętrze kościoła jest trójnawowe, z prezbiterium zamkniętym półkolistą absydą, z bogato zdobionymi ołtarzami, na szczególne wyróżnienie zasługuje ołtarz główny zaprojektowany przez Jakuba Fontanę z rzeźbami mówiącymi o biskupach oraz freskami z około 1725 roku, przypisywanymi włoskiemu malarzowi Michelangelo Palloniemu. Ciekawostką jest, że w kościele miała znajdować się tablica upamiętniająca fundatorów, która niestety do dzisiejszego dnia się nie zachowała. Kościół stanowi ważny element kulturowy i historyczny regionu, a jego architektura i wyposażenie świadczą o bogatej tradycji artystycznej i religijnej.