Kościół św. Rocha w Parzęczewie

Kościół Świętego Rocha to drewniana świątynia cmentarna należąca do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, św. Anny i św. Wojciecha w Parzęczewie, znajdujący się na terenie cmentarza o tym samym wezwaniu. Zbudowany pod koniec XVI wieku we wsi Ignacew Parzęczewski, w XVII wieku przeniesiono go na obecne miejsce. W latach 2000–2001 kościół przeszedł restaurację, podczas której odnowiono odeskowanie ścian oraz pokrycie dachu gontem. Architektonicznie, kościół charakteryzuje się konstrukcją zrębową, składa się z jednej nawy i jest orientowany. Do jego budowy wykorzystano drewno modrzewiowe. Prezbiterium, mniejsze od nawy, zamknięte jest trójbocznie i przylega do niego zakrystia. Pokryty dwuspadowym dachem gontowym, kościół zwieńczony jest czworokątną wieżyczką na sygnaturkę. W części frontowej wieżyczka ma dach pokryty blachą. Wnętrze kościoła zdobią barokowy ołtarz główny z około 1660 roku oraz dwa rokokowe ołtarze boczne z XVIII wieku. Znajdują się tu również barokowe konfesjonały i ławki, a także liczne rzeźby datujące się na XVII wiek. Warto zauważyć, że wnętrze nawy pokryte jest płaskimi stropami, a świątynia wyposażona jest w chór muzyczny, co podkreśla jej kulturową wartość. Kościół Świętego Rocha jest nie tylko przykładem ciekawej architektury, ale również miejscem o bogatej historii, stanowiąc istotny element dziedzictwa lokalnego.