Pałac podróżny Augusta III w Kutnie, wybudowany w 1750 roku, jest późnobarokowym obiektem o konstrukcji szachulcowej, zlokalizowanym przy pl. marsz. Józefa Piłsudskiego 19 i ul. Narutowicza 2. Został wzniesiony w czasie, gdy miasto znalazło się na nowej trasie pocztowej, co spowodowało potrzebę stworzenia miejsc noclegowych dla królewskiego dworu. Król August III zlecił budowę, a kontrakt na grunty zawarto z kasztelanem żmudzkim Józefem Franciszkiem Pacem. Zaprojektowany przez Johana Martina Walthera, pałac jest utrzymany w duchu saskiego baroku i zaprojektowany na planie prostokąta, z charakterystycznymi ryzalitami i cesarskim orłem na elewacji. Pałac był miejscem licznych wizyt królewskich, z pierwszym przybyciem w kwietniu 1750 roku. Z biegiem lat, obiekt przeszedł liczne modyfikacje, w tym przedłużenie skrzydeł oraz adaptacje na potrzeby różnych właścicieli. W XIX wieku pałac był dwukrotnie odwiedzany przez króla Fryderyka Augusta oraz cesarza Napoleona Bonaparte, który zatrzymał się w nim podczas odwrotu z Rosji, co nawiązało do „domu napoleońskiego”. W XX wieku pałac był wielokrotnie modyfikowany, aby dostosować go do nowych funkcji, co wpłynęło na utratę jego pierwotnego charakteru. Obiekt został uznany za zabytek w 1927 roku, a po II wojnie światowej przeszedł pod ochronę konserwatorską. W 2011 roku pałac stał się własnością Miasta Kutno, a od 2015 roku trwają prace rewitalizacyjne, mające na celu przekształcenie go w część muzealnego kompleksu, w tym ekspozycje poświęcone zarówno historii pałacu, jak i dziejom Kutna oraz Księstwa Warszawskiego. Pałac wyróżnia się znaczeniem kulturalnym i historycznym, będąc świadkiem ważnych wydarzeń oraz reprezentującym architekturę barokową regionu.