Muzeum Sztuki w Łodzi, założone w 1930 roku, jest jednym z najstarszych polskich muzeów kolekcjonujących sztukę awangardową i nowoczesną. Działa w trzech oddziałach: ms¹, ms² oraz Muzeum Pałac Herbsta. Historia muzeum związana jest z grupą „a.r.” i jej twórcami, takimi jak Władysław Strzemiński i Katarzyna Kobro, którzy w latach 1929-1932 zaczęli gromadzić nowoczesne dzieła sztuki. Muzeum było pierwszym miejscem w Polsce, które publicznie zaprezentowało sztukę awangardową. W 1935 roku kierownictwo muzeum objął Marian Minich, który rozwijał zbiory o dzieła polskiej sztuki nowoczesnej. Po drugiej wojnie światowej, muzeum przeniosło się do pałacu rodziny Poznańskich, gdzie do dziś znajduje się jego siedziba. Architektonicznie, budynek wyróżnia się neorenesansowym stylem, a wnętrza zostały zaadaptowane na cele wystawiennicze. Muzeum stara się łączyć sztukę z życiem społecznym poprzez edukację i różne inicjatywy, takie jak projekt ms opus, dokumentujący wystawy, oraz ms club, który tworzy społeczność wokół muzeum. W 2014 roku otwarto wystawę „Atlas nowoczesności”, która reinterpretowała i aktualizowała znaczenia prezentowanych dzieł, rezygnując z tradycyjnego układu chronologicznego. Muzeum posiada największą w tej części Europy kolekcję sztuki XX i XXI wieku, w której znajdują się prace m.in. Maxa Ernsta, Joseph Beuysa i Aliny Szapocznikow. Zbiory sztuki dawnej obejmują także arcydzieła polskiego malarstwa XIX wieku, w tym „Portret matki” Rodakowskiego czy „Napoleon na koniu” Michałowskiego. Ciekawostką jest, że Muzeum Sztuki w Łodzi jest również miejscem, gdzie odbywają się plenerowe wydarzenia, a w jego bibliotece można znaleźć szeroki zbiór literatury o sztuce. W ciągu swojej historii Muzeum, znane z innowacyjnego podejścia do wystawiennictwa, zyskało uznanie na międzynarodowej scenie artystycznej, stając się istotnym punktem na kulturalnej mapie Łodzi i Polski.