Kościół pobernardyński Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju w Bydgoszczy

Kościół pobernardyński pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju w Bydgoszczy to zabytkowa świątynia o bogatej historii, położona przy ul. Bernardyńskiej. Został założony przez zakon bernardynów w 1480 roku, a jego pierwsza budowla, ukończona w 1485 roku, była murowana i służyła jako miejsce kultu. Po pożarze w 1545 roku kościół odbudowano w latach 1552-1557, a jego obecny gotycko-renesansowy kształt wynika z późniejszych przebudów, w tym neogotyckiego szczytu z XIX wieku. Kościół wyróżnia się sklepieniem gwiaździstym oraz ostrołukowymi oknami, a jego wyposażenie obejmowało wiele cennych dzieł sztuki, z których część została przeniesiona do katedry bydgoskiej. Kulturalnie, konwent bernardynów odegrał istotną rolę w życiu intelektualnym Bydgoszczy, prowadząc bibliotekę, szkołę oraz obserwatorium astronomiczne. W XIX wieku, po kasacie klasztoru, kościół stał się garnizonowy, co pozostaje do dziś. W 1971 roku patrona świątyni zmienił kard. Stefan Wyszyński z św. Jerzego na Najświętszą Maryję Pannę Królową Pokoju. Ciekawostką jest, że w kościele znajduje się najstarszy odkryty fresk heraldyczny w mieście oraz krypty grzebalne, a podczas badań archeologicznych odkryto również fundamenty kaplicy loretańskiej. Kościół jest nie tylko miejscem kultu, ale także symboliczne połączenie bogatej historii i kultury Bydgoszczy.