Kościół Znalezienia Krzyża Świętego w Radziejowie

Kościół Znalezienia Krzyża Świętego w Radziejowie to rzymskokatolicka świątynia i klasztor franciszkanów konwentualnych, zlokalizowana w województwie kujawsko-pomorskim. Historia tego miejsca sięga 1298 roku, kiedy książę Władysław Łokietek ofiarował teren na budowę kościoła i klasztoru. Mimo trudności związanych z wojnami i zawirowaniami politycznymi, budowa rozpoczęła się dopiero w 1331 roku. Kościół przeszedł liczne przebudowy oraz wielokrotne zniszczenia w wyniku pożarów i najazdów, co spowodowało utratę pierwotnej architektury. Do najważniejszych wydarzeń należy pożar w 1610 roku, który doprowadził do odbudowy kompleksu, oraz zniszczenia z rąk Szwedów w 1657 roku. W 1748 roku kościół został odbudowany, a w 1789 rozpoczęto budowę murowanego klasztoru, który obecnie istnieje w formie litery L. W XIX wieku świątynia przeszła ważne remonty, a po kasacie klasztoru w 1864 roku, była zarządzana przez księży diecezjalnych. Architektura kościoła reprezentuje styl gotycki, z późniejszymi neogotyckimi elementami, takimi jak kruchta z XIX wieku. Wnętrze cechuje sklepienie kryształowe, arkady ołtarzowe oraz barokowy krucyfiks. Wyposażenie kościoła obejmuje ołtarze w stylach późnorenesansowym, barokowym i rokokowym, a także cenne zabytki, takie jak ambona z około 1600 roku oraz monstrancja z XVII wieku. W 2014 roku świątynia uzyskała tytuł Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Ciekawostką jest, że według lokalnych legend, istniał podziemny korytarz łączący kościół z pobliskim zamkiem, chociaż nie znaleziono na to materialnych dowodów. Kościół w Radziejowie jest nie tylko ważnym miejscem kultu, ale także świadkiem bogatej historii regionu.