Kościół Imienia Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu

Kościół Imienia Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu, znany jako Ruina, to najstarszy kościół miasta i jeden z najstarszych na Kujawach, którego historia sięga końca XII wieku. Pełni funkcję kościoła parafialnego i od 2008 roku nosi tytuł bazyliki mniejszej. Budowla została wzniesiona na morenowym wzniesieniu, a jej fundamenty celowo usytuowano na pięciu szkieletach, co może mieć związek z kultem relikwii oraz pogańskimi zwyczajami. Po pierwotnym etapie budowy w stylu romańskim na początku XIII wieku, kościół przeżył liczne zmiany, w tym przedłużenie prezbiterium oraz zamianę apsyda na wieloboczny zamknięcie w XIV wieku. Od końca XVI wieku, wraz z malejącą rolą kościoła, stał się on obiektem licznych przebudów i napraw. W 1779 roku nastąpił jego częściowy upadek, a w XIX wieku został poważnie uszkodzony przez ogień i zamknięty w 1816 roku. W XX wieku przeszedł proces rekonstrukcji, który zachował aspekty romańskie, a współczesne elementy, takie jak mozaika w prezbiterium oraz organy, nadają mu nową jakość. Kościół jest znany z monumentalnej architektury, z grubymi murami, niewielkimi oknami oraz obronnymi cechami. Cennym elementem wnętrza jest gotycka rzeźba Uśmiechniętej Madonny datowana na przełom XIV wieku, a także barokowa rzeźba św. Szymona Apostoła. Zewnętrzne ściany zdobią ryty i płaskorzeźby, które mają charakter dydaktyczny i apotropaiczny, co podkreśla związki między chrześcijaństwem a dawnymi wierzeniami lokalnej społeczności. Kościół, będąc nie tylko miejscem kultu, to także świadek wielowiekowej historii regionu, w której przeplatają się wątki religijne, kulturowe i artystyczne, a jego renowacje oraz tytuł bazyliki mniejszej świadczą o jego trwałym znaczeniu dla Inowrocławia.