Brodnicki Park Krajobrazowy

Brodnicki Park Krajobrazowy, utworzony w 1985 roku, to 25. park krajobrazowy w Polsce, zlokalizowany w centralnej i południowej części Pojezierza Brodnickiego, obejmujący obszary województw kujawsko-pomorskiego oraz warmińsko-mazurskiego. Park wyróżnia się bogatą rzeźbą terenu ukształtowaną podczas zlodowacenia bałtyckiego, międzynarodowym systemem trzech rynien polodowcowych, licznymi jeziorami oraz torfowiskami, które pokrywają 8% jego powierzchni. Na powierzchni 16 685 ha znajdują się 58 jezior, w tym Wielkie Partęczyny i Zbiczno. Torfowiska niskie, szczególnie cenne w kontekście ochrony przyrody, stanowią drugie ważne zbiorowisko w parku. Lasy zajmują 40% obszaru, gdzie dominuje sosna zwyczajna, a obok niej występują także dąb, olcha, buk oraz inne gatunki. W bogatej florze znajduje się wiele rzadkich roślin, takich jak konwalia majowa, a w lasach liściastych dominują dęby i graby. W parku występują również liczne rezerwaty przyrody, w tym Bachotek i Okonek, chroniące cenne żywotności i ekosystemy. Brodnicki Park Krajobrazowy jest również bogaty w dziedzictwo kulturowe, którego elementy można obserwować w licznych zabytkach, takich jak wczesnośredniowieczne grodziska, zespoły pałacowe w miejscowościach takich jak Sumowo i Tomki oraz tradycyjne budownictwo wiejskie z XVIII i XIX wieku. Te historyczne miejsca współczesne są zróżnicowane i odzwierciedlają lokalne tradycje i historię regionu, stanowiąc ciekawy cel dla turystów. Niezwykle istotnym aspektem jest fakt, że na obszarze parku ochraniane są nie tylko zasoby przyrodnicze, ale i kulturowe, co wzbogaca i przyciąga miłośników zarówno przyrody, jak i historii. Dla odwiedzających, park oferuje malownicze widoki, unikalne ekosystemy oraz liczne szlaki turystyczne, co czyni go popularnym miejscem rekreacyjnym. Warto również zaznaczyć, że Brodnicki Park Krajobrazowy, ze swoją różnorodnością przyrodniczą i kulturową, jest przykładem synergii ochrony środowiska z zachowaniem dziedzictwa kulturowego.