Zapora Pilchowice

Zapora Pilchowice, znana również jako Bobertalsperre Mauer, to najwyższa zapora kamienna i łukowa w Polsce oraz druga co do wysokości zapora wodna w kraju, zlokalizowana na rzece Bóbr w pobliżu Pilchowic. Jej budowa rozpoczęła się w 1902 roku i zakończyła w 1912 roku, a inwestycję zrealizowano z inicjatywy, stanowiącej odpowiedź na katastrofalne powodzie w regionie, które miały miejsce w końcu XIX wieku. Projekt zapory wykonał profesor Otto Intze, a budowę prowadziła firma B. Liebold & Co. AG pod kierownictwem Alberta Cucchiera. Zapora, o wysokości 62 m, długości 290 m w koronie i grubości muru wynoszącej 50 m u podstawy, była w momencie oddania do użytku największą zaporą kamienno-betonową w Europie. Zbiornik utworzony dzięki jej budowie, Jezioro Pilchowickie, ma powierzchnię 240 ha i głębokość 46 m, co pozwala na przechowywanie 50 mln m³ wody. Obiekt nie tylko pełnił funkcję ochrony przed powodziami, ale również generował energię elektryczną, co miało istotne znaczenie dla rozwoju regionu. Na zaporze zbudowano elektrownię, która po ostatniej modernizacji zwiększyła swoją moc do 13,364 MW. Inauguracja mostu łączącego zaporę z linią kolejową miała miejsce w 1912 roku w obecności cesarza Wilhelma II. Ciekawostką jest, że okolice zapory były inspiracją do stworzenia lokalizacji w grze "Zaginięcie Ethana Cartera", gdzie elementy te zostały odzwierciedlone jako tło wydarzeń w grze. Przez lata od oddania zapory do użytku jedynie rzadko występowały powodzie, co świadczy o jej skuteczności w regulacji gospodarki wodnej w dolinie Bobru. Dzisiaj zapora nie tylko jest ważnym obiektem inżynieryjnym, ale także atrakcją turystyczną, przyciągającą miłośników architektury, historii oraz pięknych krajobrazów.