Teatr w Legnicy ma bogatą historię, sięgającą 1933 roku, kiedy to powstał stały teatr wielodziałowy, kierowany przez intendenta, którym w latach 1938-1943 był Richard Rückert. W tym okresie odbywały się zarówno farsy i operetki, jak i poważne dramaty oraz opery, w tym dzieła Wagnera. W repertuarze znalazły się utwory zarówno zwolenników nazizmu, niemieckiej klasyki, jak i współczesnych dramatopisarzy. Działalność teatru została przerwana we wrześniu 1944 roku, gdy większość aktorów została powołana do wojska. Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, mieszczący się w budynku dawnego teatru-opery z połowy XIX wieku, został wpisany do rejestru zabytków w 1991 roku. Od 1977 roku teatr, który wcześniej nosił nazwę Teatr Dramatyczny, a później Centrum Sztuki–Teatr Dramatyczny, działa pod imieniem Heleny Modrzejewskiej i zdobył uznanie na krajowej scenie teatralnej, biorąc udział w licznych festiwalach i przeglądach. Teatr znany jest z unikalnej misji przedstawiania „prawdziwych historii w prawdziwych miejscach”, co wzmacnia lokalną tożsamość. Historyczne wydarzenia związane z teatrem obejmują jego otwarcie w 1842 roku, które odbyło się w nowym budynku zaprojektowanym przez Carla Ferdinanda Langhansa młodszego, a którym towarzyszyły liczne incydenty związane z dużym zainteresowaniem przedstawieniami. Po II wojnie światowej teatr został splądrowany przez żołnierzy Armii Czerwonej, po czym przez 20 lat pozostawał w ich wyłącznym użytkowaniu. W latach 1964-1977, po przekazaniu teatru polskim władzom, zniszczono jego neoklasyczny charakter, a podczas otwarcia w 1977 roku budynek został szybko odnowiony, co nie zaciemniało jego historycznego znaczenia. Teatr organizował Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Miasto” oraz współorganizował Festiwal Teatru Nie-Złego, czyniąc go ważnym punktem na kulturalnej mapie Polski. Na jego scenie reżyserują uznani twórcy, a zespół zdobywa prestiżowe nagrody, co potwierdza wysoką jakość artystyczną prezentowanych spektakli. Teatr Modrzejewskiej został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2017 roku, co jest kolejnym dowodem na jego znaczenie w polskiej kulturze.