Schronisko PTTK na Hali Szrenickiej

Schronisko Na Hali Szrenickiej, położone na wysokości 1195 m n.p.m. w Karkonoszach, w Karkonoskim Parku Narodowym, ma bogatą historię sięgającą 1786 roku, kiedy to powstała pierwsza buda pasterska, znana jako „Nowa Buda Śląska”. Z czasem przekształciła się w gospodę, a potem w schronisko turystyczne. W 1869 roku, wraz z budową nowej drogi, ruch turystyczny znacznie wzrósł. Obiekt był wielokrotnie modernizowany; w 1846 roku dodano drewniany dom letni dla turystów, a w 1895 roku całkowicie przebudowano budynek, wzorując się na schronisku Petrova bouda, co zaowocowało dużym budynkiem z 22 pokojami i jadalnią. W 1909 roku wzniesiono nowe skrzydło, a w 1939 roku dobudowano dodatkowe przestrzenie, co sprawiło, że schronisko miało standard luksusowego hotelu górskiego przed II wojną światową. Po wojnie, w 1949 roku, przeszedł remont i stał się ważnym punktem turystycznym w regionie Szklarskiej Poręby. W 1975 roku pożar zniszczył górne kondygnacje obiektu, a po remoncie w 1976 roku zmieniono jego kształt, nadając mu obecny wygląd. Schronisko, choć uznawane za jedno z najgorszych w Polsce w rankingu PTTK w 2011 roku, pełni ważną rolę w turystyce górskiej, a w jego wnętrzu znajduje się stacja Karkonoskiej Grupy GOPR. Do schroniska prowadzi wiele szlaków turystycznych, w tym fragment Głównego Szlaku Sudeckiego oraz Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej, co sprawia, że jest ono popularnym miejscem wśród turystów, szukających pięknych widoków i aktywnego wypoczynku w Karkonoszach.