Legnica

Stacja kolejowa w Legnicy, otwarta 18 października 1844 roku, to kluczowy węzeł komunikacyjny znajdujący się na linii Wrocław-Gubinek oraz w pobliżu Tras do Katowic, Jerzmanic-Zdroju i Rudnej. Zbudowana na podstawie projektu L. Mattheusa, obecna modernistyczna konstrukcja została ukończona w latach 1927-1929 i otwarta 7 grudnia 1929 roku. Charakteryzuje się ekspresjonistyczną architekturą z halą peronową o stalowej konstrukcji, przypominającą dworzec Hamburg Hauptbahnhof. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków w 1987 roku, a ostatnie większe remonty przeprowadzono w latach 2012-2013 oraz w 2019 roku, gdzie planowane są dalsze modernizacje, m.in. montaż wind i przebudowa peronów. Legnica odgrywała istotną rolę w rozwoju kolei na Dolnym Śląsku już od lat 30. XIX wieku, łącząc Wrocław z Berlinem. W kolejnych latach stacja była świadkiem rozwoju sieci kolejowej, w tym otwarcia linii do Strzegomia w 1856 roku oraz linii do Złotoryi i Jerzmanic Zdroju. W czasach II wojny światowej stacja była wykorzystywana przez radziecką armię, a po wojnie przeszła w ręce Polskich Kolei Państwowych. Stacja stała się także miejscem ważnych wydarzeń, takich jak ogłoszenie upamiętniającej tablicy w 1946 roku. Obecnie obsługuje zarówno ruch pasażerski, jak i towarowy, a na jej terenie znajdują się liczne infrastruktury, w tym lokomotywownia i wieża wodna. Dzięki swojej unikalnej architekturze i bogatej historii, stacja w Legnicy jest nie tylko ważnym punktem komunikacyjnym, ale również istotnym elementem kulturowym Dolnego Śląska.