Kościół Marii Panny w Legnicy

Ewangelicki kościół Marii Panny w Legnicy, znany również jako Liebfrauenkirche, to jedna z najstarszych świątyń na Śląsku, której budowa rozpoczęła się w XII wieku. Początkowo wzniesiono jednonawowy, drewniany obiekt, który w 1192 roku zastąpiono kamiennym kościołem. Świątynia związana jest z wieloma ważnymi postaciami i wydarzeniami historycznymi, w tym z modlitwą Jadwigi Śląskiej oraz Henryka Pobożnego przed bitwą pod Legnicą w 1241 roku. Kościół przeszedł liczne przebudowy, w tym przekształcenie w trójnawową bazylikę w latach 1362-1386 oraz znaczne zmiany w XIX i XX wieku, kiedy to dodano nowe wieże i przeprowadzono modernizacje wnętrza. Architektonicznie wyróżnia się halową konstrukcją z cegły, ozdobioną piaskowcowymi detalami, oraz unikalnym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Wnętrze kościoła charakteryzuje się filarami w kształcie regularnych ośmioboków, które wspierają wielkie sklepienia, oraz bogatym wyposażeniem, w tym neogotyckim ołtarzem z XVIII wieku i witrażami autorstwa znakomitych niemieckich artystów. Ciekawostką jest fakt, że kościół był miejscem pierwszego ewangelickiego nabożeństwa w Legnicy już w 1522 roku, a po II wojnie światowej kontynuował tradycję ewangelicką, odprawiając nabożeństwa w języku niemieckim. W kościele znajdują się również zabytkowe organy, których historia sięga XV wieku, z licznymi modernizacjami, które wpłynęły na ich brzmienie. Oprócz aspektów religijnych, kościół Marii Panny odgrywa istotną rolę w historii i kulturze Legnicy, będąc nieprzerwanie używany przez wyznawców ewangelicyzmu przez ponad 400 lat. Współczesne życie parafialne jest związane z aktywnościami duszpasterskimi i konserwatorskimi, w tym licznymi pracami remontowymi, które mają na celu zachowanie tej cennej części dziedzictwa kulturowego.