Bazylika kolegiacka Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Jadwigi Śląskiej w Legnickim Polu

Bazylika kolegiacka Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Jadwigi Śląskiej w Legnickim Polu to imponująca świątynia z barokowym wystrojem, będąca centralnym elementem dawnego zespołu klasztornego Benedyktynów. Jej budowę rozpoczęto w 1719 roku na zlecenie czeskiego architekta Kiliána Ignáca Dientzenhofera. Kościół, murowany i orientowany, wyróżnia się niezwykłą konstrukcją: nawa ustawiona jest na rzucie dwóch skrzyżowanych, wydłużonych elips ustawionych ukośnie do osi kościoła. Półkolista fasada zachodnia zdobiona jest rzeźbionymi panopliami, a dwie wieże flankujące portal główny mają barokowe hełmy z książęcymi koronami. Wnętrze bazyliki obfituje w dzieła sztuki, takie jak polichromie autorstwa Cosmasa Damiana Asama i rzeźby Karla Josefa Hiernlego. Ołtarz główny z obrazem Znalezienie zwłok Henryka Pobożnego przez św. Jadwigę namalował flamandzki artysta Johan Franz de Backer w 1730 roku, a całość dopełniają rzeźby świętych i późnobarokowe stalle. Kościół został poświęcony przez biskupa Eliasza von Sommerfelda 7 października 1731 roku, choć prace wykończeniowe trwały do 1733 roku. W 2014 roku świątynia zyskała status bazyliki mniejszej. Dodatkowo, zgodnie z rozporządzeniem Prezydenta RP z 1 maja 2004 roku, obiekt został uznany za pomnik historii, a obok kościoła znajduje się potężna lipa, pod którą według legendy spoczywa głowa ks. Henryka II. Od 2017 roku bazylika pełni również funkcję kolegiaty.