Park Narodowy Gór Stołowych

Park Narodowy Gór Stołowych, utworzony 16 września 1993 roku, zajmuje obszar około 63 km² w Sudetach Środkowych, przy granicy polsko-czeskiej. Jego charakterystyczny krajobraz, z płaskimi stoliwami i urwistymi ścianami, jest wynikiem osadowego pochodzenia skał piaskowca, które kształtowały się przez miliony lat. Główne wzniesienia to Szczeliniec Wielki (919 m n.p.m.) i Skalniak (915 m n.p.m.). W obszarze parku zapotrzebowanie na ochronę przyrody stało się pilne już w latach 80. XX wieku w obliczu zagrożeń ze strony rozwijających się uzdrowisk oraz turystyki masowej. Fauna parku jest zróżnicowana – w wodach występują m.in. pstrąg potokowy oraz rzadkie gatunki jak głowacz pręgopłetwy i minóg strumieniowy. W lasach dominują jeleń, dzik i sarna, a w mrocznych zakamarkach bytują dzikie drapieżniki, takie jak borsuk czy kuna leśna. Unikalne dla regionu są także nadrzewne gryzonie, w tym rzadkie popielice. Historia parku jest naznaczona zorganizowanymi sesjami naukowymi, które doprowadziły do jego utworzenia, a także staraniami o ochronę najcenniejszych terenów leśnych i geomorfologicznych. Współczesny park nie tylko chroni unikalne walory przyrodnicze, ale także stanowi atrakcyjne miejsce dla turystów, oferując liczne szlaki turystyczne i punkty widokowe. Ciekawostką jest jelenie stado, które nawiązuje do miejscowej fauny, oraz obecność muflonów, które zostały sprowadzone z Korsyki. Warto zaznaczyć, że park jest nie tylko atrakcją przyrodniczą, ale także kulturalnym skarbem, odwiedzanym przez turystów z całej Polski i zza granicy.