Kolegiata Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kłodzku

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kłodzku, znany jako kolegiata, to wspaniały zabytek sakralny o bogatej historii, której początki sięgają 1194 roku. Pierwotna budowla została wzmiankowana w dokumentach, a obecny kościół, wzniesiony w stylu gotyckim, rozpoczął budowę w XIV wieku z inicjatywy arcybiskupa Arnoszta z Pardubic. Jego budowa została spowolniona przez wojny husyckie, a wznowiona dopiero w 1458 roku. Świątynia ma trójnawową bazylikową formę bez transeptu, z emporami i bogato zdobionymi oknami oraz późnogotyckim portalem. Wnętrze kościoła jest utrzymane głównie w stylu barokowym, z licznymi dziełami sztuki, w tym ołtarzem głównym autorstwa jezuity Christophera Tauscha oraz barokowymi gzymsami i pilastrami. W prezbiterium można podziwiać figurę „Kłodzkiej Madonny” z XV wieku. Ciekawostką jest istnienie krypt dla zmarłych książąt ziębickich oraz późnogotyckiej chrzcielnicy z 1517 roku. W 2003 roku kościół był rozważany jako katedra nowej diecezji sudeckiej, a w 2016 roku podniesiono go do rangi kolegiaty, co przywróciło kapitułę kłodzką po wiekach. Świątynia zlokalizowana jest w centrum Kłodzka, a jej oś główną skręconą o 41° w stosunku do tradycyjnego kierunku wskazuje na geograficzne uwarunkowania terenu. Całkowita długość kościoła to 61,65 m, a szerokość – 44,50 m, co czyni go jednym z największych obiektów sakralnych w regionie.