Iglica

Mała Iglica, zaprojektowana przez wrocławskiego rzeźbiarza Adama Wyspiańskiego, została ustawiona w 1996 roku na placu Solnym we Wrocławiu jako stylizowany akcent architektoniczny, przypominający płomień lub stalagmit. Iglica, stalowa konstrukcja o wysokości 90,3 metra, była pierwotnie znacznie wyższa, mierząc 106 metrów przed pierwszym remontem w 1964 roku. Została wzniesiona w 1948 roku z okazji Wystawy Ziem Odzyskanych, a jej projektantem był prof. inż. Stanisław Hempel. Iglica miała znaczenie symboliczne i polityczne, reprezentując odradzające się życie na Ziemiach Odzyskanych. W konstrukcji wykorzystywano blachownicę i zaawansowane techniki podciągowe, a jej zwieńczenie zdobiła tarcza z lustrami, które miały tworzyć efekty świetlne w nocy. Iglica, mimo zniszczeń spowodowanych burzą tuż po montażu, stała się ważnym punktem i symbolem Wrocławia. W historii Iglicy jednak nie brakowało ciekawych wydarzeń, takich jak wspinaczka na szczyt w czasie stanu wojennego, przyczepienie flagi Tybetu w geście solidarności czy malowanie konstrukcji przez Roman Kałużę w 1997 roku. Iglica przeszła kilka konserwacji, które wpłynęły na jej ukończoną wysokość, co potwierdzono podczas pomiaru w 2016 roku. Jest to dziś jeden z najbardziej charakterystycznych elementów wrocławskiej architektury, występujący w logotypach wielu organizacji i instytucji. Jej unikalna forma oraz historia przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów, stanowiąc nieodłączny element tożsamości miasta.