Ślęża

Ślęża to najwyższy szczyt Masywu Ślęży i całego Przedgórza Sudeckiego, wznoszący się na 717,5 m n.p.m. Mimo niewielkiej wysokości, wyróżnia się znaczną wysokością względną oraz imponującym wyglądem. Góra znajduje się blisko Sobótki i jest popularnym celem turystycznym, z gęstą siecią szlaków pieszych i rowerowych oraz ścieżkami archeologicznymi. Na jej szczycie znajduje się wieża widokowa, a historia Ślęży sięga epoki brązu, gdy była ośrodkiem kultu solarnego. W rejonie zachowały się kamienne rzeźby związane z dawnymi wierzeniami, takie jak „panna z rybą” i „niedźwiedź”, które mają powiązania z celtycką kulturą. Ślęża doświadczyła wielu zmian w ciągu wieków – w XII wieku na szczycie ufundowano klasztor kanoników, a w XIX wieku górę odwiedzały grupy studentów wrocławskich. W okresie nazizmu zmieniono jej nazwę na Siling, nawiązując do plemienia Silingów. Ślęża została objęta ochroną jako rezerwat krajobrazowo-geologiczny, a w pobliżu znajdują się zabytki, takie jak kościół z panoramą oraz ruiny średniowiecznego zamku. Górę charakteryzuje geologia ofiolitowa, a wydobycie surowców mineralnych, takich jak nefryt, granit i serpentynit, miało miejsce od czasów neolitu do XX wieku. Ślęża jest również obecna w literaturze, gdzie inspiruje wielu autorów. Jest miejscem pielgrzymek rodzimowierców słowiańskich, co podkreśla jej kulturalne znaczenie.