Ogród Zoologiczny we Wrocławiu

Ogród Zoologiczny we Wrocławiu, otwarty 10 lipca 1865 roku, jest najstarszym ogrodem zoologicznym na obecnych ziemiach polskich i jednym z czołowych w Europie. Jego powierzchnia wynosi 33 hektary, a do końca 2015 roku prezentował ponad 10 500 zwierząt z 1132 gatunków. Architektura Zoo łączy elementy XIX-wiecznego historyzmu i eklektyzmu, z licznymi zabytkowymi budowlami, takimi jak Baszta Niedźwiedzi, Słoniarnia i Pawilon Małp. Przez lata Wrocławskie Zoo przeszło liczne modernizacje i rozbudowy, w tym otwarcie nowoczesnych obiektów, takich jak Afrykarium, które prezentuje faunę wodną Afryki. Historia ogrodu jest niezwykle bogata; w trakcie I i II wojny światowej zmagał się z poważnym kryzysem, skutkującym śmiercią wielu zwierząt oraz zamknięciem w latach 1921-1927 oraz od czerwca 1945 roku. Po wojnie, pod kierownictwem Karola Łukaszewicza, Zoo zostało odbudowane i otwarte na nowo, przyciągając coraz większą liczbę odwiedzających i rozwijając programy hodowlane. Ciekawostką jest, że Wrocławskie Zoo zdobyło uznanie za osiągnięcia w hodowli wielu rzadkich gatunków, takich jak pierwszy na świecie tapir malajski narodzony w niewoli, a także manaty karaibskie, które przyciągnęły wielu miłośników. Kultura również odgrywa istotną rolę w historii ogrodu; Maria Dąbrowska poświęciła mu opowiadanie "Poranek w Ogrodzie Zoologicznym", a przez lata na antenie telewizyjnej emitowani byli programy związane z zwierzętami z Zoo. Wrocławskie Zoo posiada długoletnią tradycję i jest członkiem prestiżowych stowarzyszeń zoologicznych, co podkreśla jego znaczenie na mapie europejskich ogrodów zoologicznych. Zmiany w zarządzie także wpływały na rozwój ogrodu; po Antonim Gucwińskim, długoletnim dyrektorze, nowym prezesem została Joanna Kasprzak, która kontynuuje modernizację oraz programy hodowlane. Wrocławskie Zoo to nie tylko miejsce dla zwierząt, ale także przestrzeń edukacyjna i rekreacyjna dla tysięcy odwiedzających rocznie.