Lubin

Kolejowy węzeł w Lubinie ma bogatą historię, której początki sięgają 1869 roku, kiedy otwarto linię z Legnicy oraz dworca kolejowego. Jego architektoniczne aspekty obejmowały miasto garnizonowe oraz rozwijające się zakłady przemysłowe, które potrzebowały transportu. Kluczowe daty to m.in. otwarcie linii do Rudnej Gwizdanowa w 1871 roku, linia do Chocianowa w 1910 roku oraz budowa parowozowni w 1915 roku, która obsługiwała lokalny ruch kolejowy. Po II wojnie światowej Lubin przeszedł znaczną transformację, a 1945 roku nadano mu polską nazwę "Lubiń Lignicki". Stacja zmieniała nazwy wielokrotnie; w 1981 roku przyjęła nazwę "Lubin Górniczy", co odzwierciedlało rozwój przemysłu miedziowego. Ruch kolejowy przeżywał różne okresy intensywności, a w latach 80. nastąpiła elektryfikacja linii do Legnicy, co zwiększyło komfort podróży. Ciekawostką jest, że w 2012 roku, mimo protestów mieszkańców, zburzono dworzec kolejowy, co spotkało się z krytyką. Po zakończeniu remontu w 2019 roku, stacja zyskała nowe połączenia, w tym do Wrocławia, Legnicy oraz połączenia międzynarodowe dzięki Kolejom Austriackim. Obecnie Lubin jest węzłową stacją kolejową z dwiema aktywnymi liniami, a historia stacji oraz jej architektoniczne powiązania z przemysłem miedziowym oraz regionalnym transportem nadal fascynują podróżnych.