Hala Stulecia we Wrocławiu

Hala Stulecia, położona na Wielkiej Wyspie we Wrocławiu, to ikona modernizmu, zaprojektowana przez Maxa Berga w latach 1911-1913. Powstała z okazji stulecia odezwy Fryderyka Wilhelma III do narodu w czasie wojen napoleońskich. Jej budowa rozpoczęła się po wygranym konkursie na projekt, mimo kontrowersyjnych rozwiązań architektonicznych i wysokich kosztów. Hala jest znana z żelbetowej konstrukcji, której kopuła stanowiła największą na świecie w momencie ukończenia – posiadała 67 metrów średnicy i osiągała wysokość 42 metrów. Wnętrze hali jest zaprojektowane na 10 tysięcy osób i zawiera wiele pomieszczeń wystawienniczych. Po II wojnie światowej Hala Stulecia nie ucierpiała znacząco, ale organy, które były największym instrumentem muzycznym świata, doznały zniszczeń z powodu braku zabezpieczeń. W PRL Hala pełniła funkcje kulturowe, organizowano tu koncerty, imprezy sportowe, a po 1989 roku przeszła modernizację, zyskując nowoczesne nagłośnienie i przesuwną trybunę. Hala została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2006 roku, a jej znaczenie kulturowe nawiązuje do epoki, w której powstała. W 2009-2011 roku przeprowadzono remont, przywracający jej dawny blask i wykorzystujący nowoczesne materiały w zgodzie z zaleceniami konserwatorskimi. Hala Stulecia jest otaczana atrakcjami, takimi jak Ogród Japoński czy Fontanna Multimedialna, i pozostaje popularnym miejscem dla turystów oraz znaczącym obiektem dla wydarzeń kulturalnych we Wrocławiu.